фотаздымкі дадаў(ла) Владимир Дорошко
Поле, выгляд з боку хаты.
Шмат розных траў ды кустоў расце на зямлі, што забыла рукі чалавека ды смак плуга.
Вось так павольна, незаўважна паміраюць вёскі.Дата фота здымкі: 17-04-2018
Хата з боку поля. Старое дрэва ўжо зусім шэрае. Выбітыя вакенцы, прасеўшы дах.
Ці вытрымае яшчэ год-другі?Дата фота здымкі: 17-04-2018
Поле не зааранае. Ніхто не бярэцца за пасевы. Няма каму.Дата фота здымкі: 17-04-2018
Кут хаты з выглядам на поле.
Адчуванне прастору, абасобленнасці, бо поле заканчваецца лесам.Дата фота здымкі: 17-04-2018
Кут амбару. Стан бярвенаў срубу дрэнны. Можна ламаць рукамі. Побач - галінка новай расліны як сымбаль колазвароту ўсяго ў гэтым свеце.Дата фота здымкі: 17-04-2018
Хутка сонечнае святло запоўніць цемныя сцены. Бярвенні вось-вось абрынуцца і дах праваліцца уніз.
Праменні сонейка ужо пралазяць скрозь мноства дырак, быццам падглядаюць за чымсьці.Дата фота здымкі: 17-04-2018
Амбар.
Тут яшчэ ляжыць сена, невядома калісьці сабранае.
Па кушэтцы мяркую, што тут мабыць нехта знайшоў часовы прытулак. Мабыць, тыя ж марадзеры.
Дзед распавядае, што тут было стойла для каровы.Дата фота здымкі: 17-04-2018
Вакенца дому.
Скрозь яго бачна, які хаос у комнатах.
Прырода рэчаў бяре свае.Дата фота здымкі: 17-04-2018
Атмасфера пакінутасці. Адчуваецца, што зямля ўжо нікога не чакае.Дата фота здымкі: 17-04-2018
Злева ад дзвярэй - старая спартыўная сумка. Надпіс "Спартакіада БССР 1975". Сумку не пазналі, але не выключна, што мой дзед ці яго сябры, ці мой тата забылі яе тут невядома колькі год таму.Дата фота здымкі: 17-04-2018
Дзед распавядае пра дом, пра тое, як ён тут выхоўваўся. Сеніцы ўнутры - блакітныя, ці сінія, цяжка казаць.
Справа ў кутке - палка. Я мяркаваў, што мабыць прабабуля выкарыстоўвала яе як тросць.
Пытанне засталося без адказу.Дата фота здымкі: 17-04-2018
Чорна-белы тон - гэта заўседы асацыяцыя да дакумэнталістыкі, нуару.
Так адчуваецца нейкі сум недалекага мінулага.Дата фота здымкі: 17-04-2018
Хату пакінулі недзе ў сярэдзіне 1990-х, калі мая прабабуля Дар'я больш не змагла жыць адна па стане здароўя.
На падлозе знайшоў кавалак газеты Звязда, яшчэ з Пагоняй.
Выданне ад 26 мая 1994 года.Дата фота здымкі: 17-04-2018
Я не стаў фатаграфаваць шмат чаго унутры дома, бо, як ужо зразумела, там усё дрэнна.
З кожным годам усе робіцца яшчэ горш з-за марадзераў ды проста брадзяг.
Шпалеры падраны, падлога адарваная ад брусаў, печкі (а іх было дзве) разбураны.
Па словах дзеда, яшчэ ў прошлым годзе абедзве печкі былі целыя.
Балкі гнуцца ад старасці, але яшчэ трымаюцца.
Хутка ў доме будзе небяспечна заставацца.Дата фота здымкі: 17-04-2018
Сеніцы - першае, на што звярталася ўвага гасцей дому. Яшчэ бачна афарбоўка, блакітна-жоўтыя палоскі.Дата фота здымкі: 17-04-2018
Прайшоўшы скрозь гэтыя шматлікія і густапарослыя дрэўкі мы трапілі да сеніц.
Стары дом яшчэ стаіць, але ужо бачна, як пакасілася канструкцыя.Дата фота здымкі: 17-04-2018
Фатаздымкі старога дома майго прадзеда ў вёске Пагост Магілеўскай вобласці.
На пачатак і сярэдзіну 20-га стагоддзя Пагост налічваў амаль 100 дамоў. У пераважнай большасці жылі тут сем'і Дарошак, Змітровічаў і Кіселевічаў.
На сенняшні час вёска памірае, як і тысячы падобных. З амаль сотні засталіся тут хіба ж 5-10 хат, дзе яшчэ жывуць людзі.
Чаму? - Адсутнасць інфраструктуры, добрых дарог, школ, сеткі рэгулярнага грамадскага транспарту, медыцынскай дапамогі, а самае галоўнае, працы.
Так выглядае хата майго прадзеда Сямёна зараз. Я нажаль не ведаю, што за кусты выраслі на двары, але праціснуцца праз іх ужо не так легка.Дата фота здымкі: 17-04-2018
