2017-01-28 Уладзімір Паўловіч

Даруйце, мною зроблена памылка ў назве вёскі: не Дайнаўка, а Дайнова. odpowiedź

2017-01-27 Уладзімір Гваздзецкі

ВЁСКА АЙНАРАВІЧЫ
Каля 40 гадоў назад можна было пачуць легенды, у якіх гаварылася аб тым, што па рацэ Айна (Гайна) праходзіў адзін з гандлевых шляхаў са Скандынавіі ў Грэцыю. Ладдзі падымаліся па рацэ Ілія і недалёка ад сучаснай вёскі Айнаравічы іх перацягвалі цераз вадападзел. Гэта ў наш час, пад уздзеяннем чалавека на акружаючае асяроддзе, паўнаводныя рэкі ператварыліся ў невялікія ручаі і канавы, а каля 80 гадоў назад у рэчцы каля Айнаравіч было шмат рознай рыбы і ў вірах вадзіліся вялікія мянтузы. З Ідалінскага леса яшчэ да вайны лес сплаўлялі па рацэ. Дык гэта было 80 гадоў назад, а каля 1500 гадоў назад, то рэкі былі намнога паўнаводней.
Сяло Айнаравічы атрымала сваю назву з-за таго, што калі перацягвалі ладдзю, то старэйшы, які назіраў за гэтай працай, лянівым наносіў удар плёткай. Раб ад болю ускрыкваў:"Ай!". Старэйшы зноў наносіў удар плеткай, прыгаварваючы:"На раб". З боку чулася:"Ай-на раб". Вось так з'явілася першая назва --АЙНАРАБІЧЫ. З часам гэта назва трансфарміравалася ў сучасную назву -- Айнаравічы. Гэта назва, як бы гаворыць, што гэты ўчастак для падарожнікаў цяжкі. Тое, што гэта пасяленне старажытнае, то гавораць аб гэтым і старажытныя курганы, якія яшчэ ёсць у ваколіцах вёскі.
Калі добра прыгледзіцца да старой польскай карты, то можна зразумець, што галоўны ручай, з якога бярэ свой пачатак рака Айна (Гайна) праходзіць каля Айнаравіч, а чамусьці шмат стагоддзяў лічыцца, што свой пачатак рака бярэ ў весцы Гайна. Асабіста для мяне тут ніякіх таямніц няма таму, што яшчэ ў дзяцінстве я слухаў не казкі, а легенды об нашых продках, якія расказвала мне старэнькая жанчына і якая жыла ў Родзівічах недалёка ад нас. Некатарыя называлі яе ведзьмай, пры гэтым крывячы сваю морду. Гэта ў людей бывае твар, а ў жівёлін -- морда. Многіх з іх гэта жанчына вылечыла ад розных хвароб і вось такая ўдзячнасць. Для тых, хто не ведае значэння слоў "ведзьма" і "ведзьмак", то растлумачваю: ведзьма -- жанчына, якая веды мае; ведзьмак -- мужчына ў якога веды максімальныя. У Заходняй Еўропе такіх назваў даўно няма таму, што інквізітары за ведычны светапогляд там спальвалі чалавека на агні. Алеж еўрапейцы абыйшлі каталіцкую сістэму і некатарыя рэчы з ведычнага светапогляда вывучаюць адкрыта і афецыйна ў такой установе, як Мюнхенскі Інстытут Парапсіхалогіі. Чалавека, які атрымаў свае веды ў гэтым інстытуце, раней бы назвалі ведзьмаком, а цямер ён інакш называецца -- спецыяліст у вобласці парапсіхалогіі. Чаму я пачаў гаварыць пра гэты інстытут? А таму, што хаця і невялікі, алеж я прыняў удзел у зборы сродкаў для пераклада на рускую мову трохтомніка вучэбнага курса Мюнхенскага Інстытута Парапсіхалогіі, а потым і для яго выдання ў 1992 годзе. Цяпер гэты вучэбны курс можна знайсці і ў інтэрнэце.
Але вернемся да легенды, якую расказала старая вядуння. Пачнем з таго, што царкоўныя святары нас пастаянна падманваюць, як бы мімаходам гаворачы, што хрысціянству 2017 гадоў, а потым гавораць, што больш за тысячу гадоў, як правялі хрышчэнне Русі. Ёсць такая пагаворка:"Прычым міліцыя, калі ў суседа ліса курэй пакрала?". Афіцыйна заўседы лічылася, што хрышчэнне ліцьвінаў ВКЛ пачалося ў ХV стагоддзі, прыблізна гадоў цераз 5-10 пасля Грунвальдскай бітвы 1410 года. Зразумела, што сілай хрысціянства ніхто не навязваў, а таму вельмі доўга побач былі пасяленні, якія прынялі хрысціянства і пасяленні, якія прытрымліваліся ведычнага светапогляда. Ведычныя жрацы Краснага Бора разумелі, што ўлады ВКЛ спрыяюць расшырэнню хрысціянства, а таму, то як маглі, то так і прымянялі свае абарончыя прыёмы.
Зразумела, што адзін з першых касцёлах вялікі князь Вітаўт павінен быў пабудаваць у вотчынных землях вялікіх князёў, каля вадападзела. Для гэтай мэты выдатна падыходзіў галоўны выток ракі Айна. Вялікі князь Вітаўт па сваіх ведах быў такогаж узроуня, як і жрацы. Ён добра ведаў, што вада галоўных ручаёў мае асобыя ўласцівасці і калі правесці асобыя рытуаты, накласці на ваду канкрэтную праграму (інфармацыю), то гэта інфармацыя будзе разнесе ракой па вялізнай тэрыторыі. Для падбора месца пад будаўніцства касцёла былі прывезены каталіцкія святары, у якіх былі пазнанні ў чорнай магіі. Але ведычныя жрацы зрабілі ўсё, каб пачалі лічыць, што галоўны ручай працякае каля Гайны, а пра Айнаравічы ніхто і не ўспомніў. Каліж бы касцёл рабудавалі ў Айнаравічах, то невядома ў які бы бок павярнула гісторыя, магчыма мы ўсе былібы католікамі. Пазней вялікі князь Вітаўт зразумеў сваю памылку і аддаў католікам Корань і Ганявічы, каб аслабіць уздзеенне ведычных жрацоў. odpowiedź

2017-01-28 Уладзімір Паўловіч

Шаноўны Сп. Гвазьдзецкі, вельмі ўдзячны за цікавы аповяд.
Ці маглі б Вы патлумачыць, як магла ўзьнікнуць назва вёскі Дайнаўка, што месьціцца на правым беразе р. Цітаўка (афіцыйная назва)?
Цяпер Дайнаўку паглынае, а магчыма ўжо паглынуў, сучасны г. Мар'іна Горка Мінскай вобласьці. Нельга аспрэчваць тое, што "дайны" - старажытнае племя.
Чаму яно займала такую вялізную тэрыторыю?
odpowiedź

2014-04-28 Уладзімір Гваздзецкі

Як ужо раней я гаварыў, то назва Дейнаравічы ўзнікла ад памылкі, калі перапісвалі назвы з нашых карт на расійскія. Так, што ніякіх адносін прозвішча Дейнаровічы да вёскі Айнаравічы не мае. Патрэбна памятаць, што значная частка прозвішчаў узнікла ад назвы рода. Так прозвішча Бараноўскія ўзнікла ад назвы рода /Барана выбраныя сыны/. Думаю што і з прозвішчам Дэйнаровічы тое ж адбылося. Праўда было бы больш правільна, каб прозвішча пісалася Дайноравіч, але не трэба забываць, што ў розныя часы ўлады расійскай імперыі, а пазней і савецкай улады, уносіліся розныя змяненні ў прозвішчы. Усё рабілася для таго, каб прозвішчы не былі звязаны з гісторыяй нашай Айчыны. Карані ўзнікнення прозвішчаў Дэйнаровіч і Дайнаровічаў патрэбна шукаць на берагах Нёмана, прыблізна там, дзе сыходзяцца межы Польшы, Беларусі і Летувы.
Заглянем на момант у далёкае мінулае... Да варот сярэднявечнага горада пад'язжае купец. Стражнікі пытаюць яго:,,Чалавек, як тваё імя і адкуль ты прыехаў?" Прыезжы адказвае:,,Маё імя Ян. З зямлі Дайнова родам я". Пісар, які прысутнічаў пры гэтай размове, то запісаў, што ў такі дзень у горад заехаў купец Ян Дайнаровіч, але ён мог запісаць, што заехаў Ян Дайновіч. Землі людзей, якія называлі сябе Дайнова і былі на берагах Нёмана. Вось чаму ў Польшы так шмат людзей маюць прозвішча Дэйнаровічы. Вось так я бачу асновы ўзнікнення прозвішча Дэйнаровічы.odpowiedź

2014-04-23 Иван Дейнарович

Дзякуй за водгук. Чаму тады ў Польшчы так шмат прозвішчаў Dejnarowicz?odpowiedź

2013-11-08 Уладзімір Гваздзецкі

Назву ,,Дейнаровичи,, нельга знайсці на сучаснах картах. Лічу, што гэта назва з'явілася пасля 1793 года, калі расійцы перапісвалі нашы назвы на свае карты. З-за недагляда альбо па п'янцы замест літары ,,А,, была пастаўлена літара ,,Д,,. Сучасная назва вёскі -- Айнаравіча. Пасяленне тут з'явілася прыблізна ў VІІ стагоддзі, а магчыма і раней. Я не выключаю магчымасці, што яго маглі залажыць вікінгі. Пазней пра гэта раскажу больш падрабязна. Варыянты назвай вёскі: Айнарабічы, Айнаравічы, Ейнаравічы, Аейнаравічы.odpowiedź

2013-06-22 Иван Дейнарович

А как на карте отыскать эту деревню?odpowiedź