Kondratowicze — village in Stoŭpcy district Minsk region of the Republic of Belarus.
Information presented on the Radzima.net: 
Orthodox parish to which the village Kondratowicze belonged at the beginning of the 20th century;
metrical books of the Orthodox parish on births, marriages and deaths (with indication of years, fund, inventory and archive where parish registers kept);
Catholic parish to which the village Kondratowicze belonged at the beginning of the 20th century;
metrical books of the Catholic parish on births, marriages and deaths (with indication of years, fund, inventory and archive where parish registers kept);
Location of the village Kondratowicze
— geographic coordinates and depiction of the village Kondratowicze on early-20th-century detailed maps, modern maps, and satellite imagery (Google Maps). Administrative affiliation of the village Kondratowicze
— the administrative-territorial units to which the settlement belonged in different historical periods:— Russian Empire (1870-1910s), — Polish Republic (Second Rzeczpospolita, 1920-1939), — Republic of Belarus (as of 2017); Orthodox parish to which the village Kondratowicze belonged at the beginning of the 20th century;
metrical books of the Orthodox parish on births, marriages and deaths (with indication of years, fund, inventory and archive where parish registers kept);
Catholic parish to which the village Kondratowicze belonged at the beginning of the 20th century;
metrical books of the Catholic parish on births, marriages and deaths (with indication of years, fund, inventory and archive where parish registers kept);
This information is available for registered users with a Premium plan.
Add the message
Messages:
Looking for birth Avelina Dudar Michal Dudar Aniela Pitycz Michal Pitycz Marriage Michal Dudar Aniela Pitycz Death Michal Dudar
"Życie Nowogródzkie" nr 44 z dnia 31. 10. 1937 r.
O kolonii w Kondratowiczach.
Iwieniecki oddział Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet mając od Zrzeszenia Powiatowego do swej dyspozycji środki na urządzenie w terenie jednego tylko dziecińca (sezonowego przedszkola) obrał dla tego celu odległą o 13 km od Iwieńca wieś Kondratowicze jako bardziej narażoną na wpływy wiejące z zagranicy rosyjskiej, od której dzieli ją przestrzeń około 3 km. Nie mało też pani prezeska oddziału musiała użyć wysiłków i odpowiednich argumentów, aby skłonić podejrzliwych mieszkańców tej wsi do niezbędnej z ich strony współpracy przy zorganizowaniu tego dziecińca. Nie mniej też trudności miała później kierowniczka dziecińca gdyż z 30 zarejestrowanych i przybyłych do dziecińca dzieci po paru dniach ilość ich raptownie spadła do 6. Po zbadaniu przyczyny tego dziwnego zjawiska okazało się, że pierwsze objawy zadowolenia i radości rodziców wcale nieoczekiwanej i tak miłej opieki, jaką znalazły ich dzieci w nowo-otwartym dziecińcu zostały rozwiane przez podstępną agitację Żydówki, pilnującej we wsi wydzierżawionego ogrodu, oraz jednego z miejscowych „ciemnych mądrali”, którzy zdołali ogół rodziców przekonać, że takie dobrodziejstwa nie mogą być za darmo, że za to będą musieli płacić dodatkowo specjalny podatek.
Po wielu perswazjach i argumentacjach ilość dzieci w dziecińcu wzrosła do 34. Dwumiesięczna praca wychowawcza w dziecińcu wiele dobroczynny wpływ wywarła nie tylko na dzieci, lecz na wszystkich mieszkańców tej wsi. Dziatwa, z którą od początku trudno było się porozumieć po polsku, po miesiącu nauczyła się piosenek polskich, wierszyków i krótkich inscenizacji, których wykonywanie nie tylko sprawiało wielką radość dla rodziców, lecz też miało bardzo dodatni wpływ wychowawczy na całą ludność miejscową. To też po uroczystym zamknięciu dziecińca przy odjeździe prezeski pani Agaty Nowickiej oraz kierowniczki dziecińca pani Niewiarowskiej nie brakło wyrazów szczerej, serdecznej wdzięczności, oraz próśb, aby w roku przyszłym o nich nie zapomniano. Nie tylko liczne widoczne korzyści moralne, odebrane przez dziatwę, lecz też radykalna i tak dalece sympatyczna zmiana na lepsze usposobień i poglądów u rodziców stały się obfitą zapłatą dla organizatorów dziecińca za pierwotne przykrość i poniesione trudy.
Dałby Bóg, aby społeczeństwo nasze należycie doceniło pożyteczność tego rodzaju pracy oświatowej i ofiarnym wsparciem przyczyniło się do rozszerzenia jej zakresu, szczególnie na wschodnim pograniczu Naszego Kraju.
Ks. Wincenty Frankiewicz reply
