Жиличи - деревня в Логойском районе Минской области Республики Беларусь.
Для этого населенного пункта на сайте Radzima.net есть следующие данные:
географические координаты местности и расположение деревни Жиличи на подробной старой карте начала ХХ века и современных картах, а также местонахождение на снимках со спутника Google Maps - Google Карты;
- административно-территориальная принадлежность местности в составе Российской империи (1900-е), БССР (1924-1926), Республики Беларусь (2017);
- название церкви и православный приход (приходы), к которому относилась/относился деревня Жиличи в начале ХХ века;
за какие года сохранились метрические книги о родившихся, бракосочетавшихся и умерших данного прихода;
- № фонда, описи, дела и адрес архива, в котором хранятся метрические книги;
- имя владельца и название имения, к которому принадлежала местность в середине XIX века.
Эта информация доступна для зарегистрированных пользователей с Premium планом.
Оставить сообщение
Сообщения:
У далёкія часы цяперашняе сяло Жылічы мела іншую назву -- Жыляне. Напэўна таму, што ўпершыню зямельны надзел тут атрымаў баярын Жылянін. Магчыма ён быў прыжымістым чалавекам, пра якіх гавораць, што ён "чалавек-жыла", свайго ніколі не ўпусціць. Верагодна ён паходзіў з татар, як і Ясінскія, Касцюшкі, Бараноўскія і іншыя.
Упершыню сяло Жылічы (Жыляне) упамінаецца ў 1560 годзе, калі адбылося размежаванне маёнтка Сліжын з Гайненскім староствам. Зразумела, што сяло ўзнікла раней, магчыма ў ХV стагоддзі.
Вось што можна прачытаць у кнізе "Памяць" Лагойскага раёна:
,,Паводле "Попісу войска ВКЛ" 1528 г., у якім вызначыўся памер поштаў, якія павінны былі выстаўляць са сваіх вотчын паны і князі, а таксама пайменны пералік баяр-шляхты па кожнаму дзяржаўнаму маёнтку, да двара Айна Менскага павета адносіліся 12 дзяржаўных баяр, якія ў залежнасці ад колькасці сялян-подданых павінны былі выстаўляць у войска па аднаму коннаму воіну (звычайна кагосьці з членаў сваёй сям'і ці слугу) з кожных 8 сялянскіх служб (як правіла, служба была ў карыстанні адной, часцей дзвюх, а часам нават трох роднасных сямей). Калі ж баярын меў меней за 8 служб ці не меў іх увогуле, ён адзін павінен быў з'яўляцца ў войска.
З "Попісу" вынікае, самыя буйныя надзелы ў Айненскім маёнтку мелі ўдава нейкага Касцюшкі, Міхайла Плюскаў і Шырай, якія, акрамя сябе, ставілі па 2 коннікі. Па аднаму каню выстаўлялі Звярына, Іван Жылянін, Казарын, а таксама Міхна і Андрэй Песляковічы -- сыны памершага раней баярына Васіля Песляковіча, якія падзялілі паміж сабой яго надзел...".
Цікава, але Жылічы (Жыляне) размешчаны ў вельмі зручным для абароны месцы. Магчыма тут у далёкія часы была і невялікая крэпасць (гарадзішча). Праўда, калі будавалі ДОТ, то гэта месца вельмі пашкодзілі.ответить
